Fort Tryon Park

o tak, robbie stał oparty o tą latarnię i palił camela. wiem jak zwykle się rozpisałam. dobra dodam jeszcze że myślał o niebieskich migdałach.

i tak najbardziej kochałam post oliviera :d. jenny szła tędy, być może wracając od jakiejś przyjaciółki, nie wiem. grunt, że natknęła się na robbiego, przystanęła i nawet powiedziała mu cześć. powinien zapisać to w swoim pamiętniku.

tzn znali się? :d
no to odpowiedział jej cześc też. bo ją lubił i lubił jej włosy, ogólem to lubił rude dziewczyny bo ja też takie lubię i zawsze chciałam mieć taki kolor włosów, ale to tak na marginesie. nie wiem co jeszcze, pewnie skończył palić, wyrzucił niedopałek na ziemię i przydeptał. jak widać żaden z niego ekolog, niech jenny go upomni.

chyba również i ona miała ekologię w poważaniu, bo go nie upomniała. też chciałam być ruda <3 jak ania z zielonego. złapała swoje włosy, jakby chcąc spiąć je w kucyk, jednak po chwili się rozmyśliła i pozwoliła im ponownie opaść na ramiona.
-czekasz na kogoś? nie chcę odstraszyć ci jakiejś dziewczyny, czy coś - rozejrzała się.

ania z zielonego wzgórza nie miała fajnych włosów, była taka marchewkowata, a ja chciałabym mieć inny odcień rudego.
dobra nie ważne, robbie uśmiechnął się pewnie tylko niecnie i uroczo, bo on zawsze uśmiechał się uroczo. - nie czekam na nikogo, oczekiwałem cudu, żeby się nie nudzić no i cud przyszedł. - wskazał jakoś tak wzrokiem na nią.

uśmiechnęła się, bo jakby nie patrzeć właśnie powiedział jej całkiem wyszukany komplement. nie mogła więc narzekać. podrapała się w czubek nosa, bo łaskotał ją jakiś niesforny włos.
-hm, więc co planujesz zrobić ze swoim cudem? - zapytała, poprawiając szary kardiganik, który zsunął jej się z ramienia. pewnie przez ten manewr spadła jej i torebka.

on mówi same wyszukane komplementy! - planuję spędzić miło czas. - oznajmił, w zasadzie nie zastanawiał się konkretnie jak spędzą ten czas. kawa, kino, drink, klub, oglądanie gwiazd. sam nie wiedział, było tyle opcji do wybrania, jak narazie stał tylko oparty o latarnię i uśmiechał się, to mu najlepiej wychodziło.

-hm, zawsze to jakiś zarys tego wszystkiego - odpowiedziała, schylając się po swoją torebkę, którą podniosła za cienki łańcuszek. to pewnie ta śliczna granatowa kostka z zary. kiedy się wyprostowała, spojrzała na robbiego - nie obrażę się, jeśli zabierzesz mnie na drinka, robbie. dawno się razem nie upiliśmy - uśmiechnęła się znacząco. pewnie mieli na koncie jakieś pijackie ekscesy we dwójkę. właśnie do tego doszłam.

o nie. robbie nie ma ekscesów, bo jest grzecznym chłopcem, do godziny 23.
- więc chodźmy. - uśmiechnął się znacząco, uchwycił ją za rękę i pomaszerowali na drinka. pewnie potem wylądują w łożku, albo chociaż się będą miziać.

john siedział na murku przedstawionym na zdjęciu, oczywiście o ile mnie oczy nie mylą i jest to jakiś tam murek, nie wiem, nie znam się :d ale nieważne!

też mi to przypomina murek, więc niech będzie. okej, zrobiłam szybką obczajkę profilu daisy i już wszystko o niej wiem. wracała więc z jakiegoś spotkania z przyjaciółkami i może nawet trochę się stresowała tym, że idzie po nocy ciemnymi zakamarkami, ale nie miała przy sobie ani grosza, a taksówkarze chyba nie przyjmowali kart kredytowych? przynajmniej wg autorki dziewczyny super, którą studiuję w wolnych chwilach, stosując letnie odmóżdżenie! oh ah.

mkay, i powiedzmy, że daisy tak sobie idąc, wypadł z kieszeni, czy skądś tam, portfel! jd jak to jd, pan wielkie serce i te sprawy, podniósł go więc. - hej! zatrzymaj się! - zawołał za dziewczyną.

-matko boska! - zawołała i złapała się za serce, bo prawie dostała zawału. i bez jego krzyków była dostatecznie zdenerwowana. odwróciła się więc, niemalże w powietrzu, kiedy przestraszona podskoczyła w górę i spojrzała na jd - do mnie mówisz? nie mam żadnych pieniędzy...

- spokojnie, nic nie chcę ci zrobić, po prostu zgubiłaś portfel. - uśmiechnął się, aby rozluźnić trochę napięcie i podał daisy wyżej wspomniany już portfel. - musisz go lepiej pilnować. i raczej nie chodzić sama takimi zakamarkami po nocach.

-uwierz mi, że gdybym miała wybór, na pewno bym tędy nie szła. sama - odpowiedziała biorąc od niego portfel, który schowała do torby. nadal patrzyła na niego trochę nieufnie. może to jakaś gierka i zaraz zza krzaków wyskoczą jego wspólnicy? zadrżała. pewnie i z zimna i strachu.

- daleko mieszkasz? jeśli chcesz, mogę cię odprowadzić, czy coś, i tak idę w tym kierunku. - wzruszył ramionami, udając luzaka czy innego fajnego gościa. tak naprawdę miał iść w zupełnie przeciwną stronę, ale nie szkodzi, podjedzie potem jakąś taksówką.

-hm, sama nie wiem - odparła z nutką wahania w głosie. zagryzła wargę i rozejrzała się, jakby szukając oznak jego nieszczerości. ostatecznie jednak delikatnie skinęła głową i ruszyła przed siebie, poprawiwszy torebkę. gdyby chciał ją zgwałcić/zabić/okraść chyba już by to zrobił? tak to sobie tłumaczyła - dziękuję. nie czuję się zbyt bezpiecznie. bez urazy, ale nawet w twojej obeności.

- w porządku, nie znasz mnie, więc masz do tego pełne prawo, aczkolwiek mimo wszystko, razem raźniej czy coś, nie sądzisz? - nie przestawał się uśmiechać, no bo czemu by nie, skoro miał bardzo dobry humor? :d

-oh, właściwie tak. obronisz nas, w razie potrzeby, prawda? - oczyma wyobraźni już widziała zakapturzone postacie, które rzucają się na nich z zardzewiałymi nożami... miała wybujałą wyobraźnię, nie sądzisz? z tego właśnie powodu niespodziewanie ścisnęła dłoń jd.

- jasne, miła nieznajoma z parku. - zaśmiał się, obejmując ją delikatnie, oczywiście tylko w ramach bycia ochroniarzem i te sprawy, znaczy taka jest wersja oficjalna xd - jestem john, ale mówią mi jd. - to tak z serii 'zapłon'.

-jd? oryginalnie - odpowiedziała i pewnie ją odprowadził, bo oczy mi się same zamykają.

acha, więc zarządzam iż w NY nie było takiej dupnej pogody jak w naszej kochanej polandii i dlatego sławomir chłonął buzią słońce bo był szczesliwy - sesja się skończyłą i będzie mógł czytać książki! nie żeby to robił cały zeszły miesiąc xd

pufff, na jego nie szczęście musiał spotkać emily, tak tą sama, wredna, egoistyczną i rozpieszczoną dziewczynkę, tzn on tak uważał, bo przypominam, że emily wcale taka nie była, jedynie stwarzała takie pozory. dodam nawet, że właśnie wyszła od kumpla z którym jarała sobie trawkę, także nie była w pełni świadoma, jednakże nie widziała białych myszek, ani nie śmiała się z byle czego. i pewnie wszystko byłoby pięknie, gdyby nie to, że obcas jej nowych super, mega wypasionych bucików utknął jej w kratce kanalizacyjnej. i emily głośno przeklinała co sławek mógł usłyszeć. :d

podniósł głowe w oczywistym celu sprawdzenia kto mu zakłóca jego słoneczno-wakacyjną sielankę i kiedy zobaczył że to ems to sam miał ochotę przekląć, ale tego nie zrobił jako ze był grzeczny i dobrze wychowany!!!!!!!
- jakiez wysublimowane słownictwo, ems! - zawołał, bo wolał powiedzieć to niż wrzasnąć na całe gardło 'zamknij wreszcie swoją niewyparzoną jadaczkę ty rozpuszczona dziecinna suko!"