Central Park

Siedzial sobie w tym parku
i rozmysal.
Sam nie wiedział o czym, w uszach mial słuchawki od iPoda a w dłoni telefon, który wlasnie się rozładował.
Nie, on nie rozmyślal, on się koszmarni nudzil

Szła przez park, bardzo wkurzona. powiedzmy, że pokłóciła się z przyjaciółką, a właściwie byłą przyjaciółką. Płakała i właściwie nie wiedziała dokąd idzie. Wpadła na coś i sie przewróciła. To coś okazało się białymi trampkami jakigos kolesia

Złapał ją za ramię i pomógł się jej podnieść.
-Hej.
Powiedział z lekką naganą, ale widząc że dziewczyna placze zmienił ton glosu.
-Hej-powiedzial przyjemniej pomgając jej usiąść na lawce. -nic ci nie jest?

- W zasadzie nie - powiedziała pocierając łokieć, na którym się oparła wstając - Uratowałeś mnie!- stwierdziła uśmiechając się smutno.

-Uratowalem?-spytal niedowierzająco
bo przecież to przez jego buty się potknęła.
-Celeb-przedstawił się.,

-Przed upadkiem- zamrugała- Vesper.

Zaśmial się i pokręcil glową.
-Milo-dodal z uśmiechem.-gdzie się tak spieszylaś?

- Przed siebie - powiedziała zgodnie z prawdą - Byle dalej od tamtej suki - skinęła głową w stronę swojej, już byłej, najlepszej przyjaciółki.

Pociągnąl ją na ławkę.
-Nie ładnie używać takich słów.
Dodał spoglądając na nia.
-musiałyście się nieźle poklocic.

- Jak ktoś wbija ci sztylet w serce, to nie masz dla niego litości - powiedziała. - Ona zaprzyjaźniła się ze mną tylko po to, żeby móc bezkarnie sypiać z moim ojcem, dasz wiarę?- spytała. No dobra nie była to cała prawda, ale Vesp lubiła dramatyzować..

Podniósł wysoko brwi w geście zdziwienia i jedyne co powiedzial to.
-Wow
spojrzal na Vesp.
-To trochę dziwne.

- CO jest dziwne? -spytała i znów zamrugała, wydaję mi się, że to mruganie będzie jej znakiem rozpoznawczym. - To że mój ojciec bzykał moją koleżankę, czy to, że ona to z premedytacją zaplanowała? - spytała choć stawiała na to, że dziwne dla niego jest to, że ona mu to mówi. W sumie sama nie wiedziała czemu to robi.

-Właściwe to obie te rzeczy.
Przynal spoglądając na nia.
-Bez urazy V., ale twój ojciec jest z dwa razy starszy od niej.
Pokręcił głowa i wypuścił powietrze.
-Za to cię właśnie kocham Manhattanie.

-Prawie trzy!- powiedziała z oburzeniem - I mieszka w Velmont! Arystokrata od siedmiu boleści!- wykrzyknęła i chyba jej ulżyło. - Nie wiesz jak mogę się dostać na Soho? - spytała, bo czuła, że musi zmyć z siebie cały dzisiejszy dzień. A on jej wytłumaczył, co i jak. Wymienili się też numerami telefonów i sobie poszła. Tak jak i ja. PA :*

To pewnie szła tędy. Spacerowała. bo ładna pogoda przecież. A w ogóle Celem miał po nią przyjść keidyś tam, ale ok. zapomnijmy o tym. xdd

-Mery!
pomachal do niej ze swojej ławki i uśmiechnął uśmiechem, którym zdobywal wiele kobiet.

Odwróciła głowe z strone głosu, który wypowiedział jej imie. - Celem! - ucieszyłą się i podeszła do niego i nawet usiadła obok.

-Hej, nie sptytałaś o pozwolenie na siedzenie na mojej prywatnej ławce.\
Powiedział ze śmiechem.
-
Do tego chodzisz po moim parku.

Przewróciłą oczami - oj wybacz. to ja już pójdę - wstała. - ale miło było Cię widzieć ^

-Czekaj.
Powiedział ciągnąc ją z powrotem na ławkę,
-Mogę się ostatecznie trochę podzielić-powiedzial.

Klapła na tą ławke za pomoca jego siły ^. - no dobra. to ja w ostateczności moge sobie tu chwile posiedzieć.

Zasmial sie.
-nie chcesz, to idz, ale wszyscy chca siedziec, w towarzystwie takiego przystojniaka jak ja.
Powiedzial i wyszczerzyl sie do niej pokazujac zabki

Rozłożyła rece w geście bezradności. - nie bede inna. - uśmiechneła sie szeroko - co u Ciebie? - zapytała po chwili i wystawiła twarz do słońca, o ile takie było, i przymkneła oczy.

-Po staremu
odpowiedzial jej, wyciagajac przed siebie nogi.
-A co u Ciebie?

- to samo - westchneła. u niej ostatnio nic sie nie działo. tak jakby się zamkneła w domu na cztery spusty i tam siedziała, ot oc.