Lincoln Center

raczej próbowała czytać, ale jej to nie wyszło bo ' pan tadeusz ' nie był zdecydowanie po angielsku. :d zapewne nie wiedziała co na początku powiedział, dlatego też chwilę patrzyła na niego ze zdziwieniem, nawet uniosła w tym geście brew. - polak tak? - cóż, w mieście były duże skupiska polonii, także nie trudne było rozpoznanie tego języka.

- taak. to znaczy studiuję tu, mam stypendium - powiedział zgodnie z prawdą i zamknął książkę. wiedziałże polacy nie ciesza się tu wielkim poważaniem i pracował na swoją opinioę wszędzie pewnie ze dwa razy ciężej niż wszyscy - literaturę studiuję, amerykanską - nie był dobry w poznawaniu ludzi.

- och, stypendium. - pewnie wzięła go za jakiegoś mózga, który przyjechał tu, aby nauczyć się więcej i potem dostać lepszą pracę. w sumie to też chciała uchodzić za taką osobę i dostać się na porządne studia, ale wiedziała, że z takim zapałem do nauki jaki ma teraz nigdzie się nie dostanie. w sumie to i tak jej to wisiało, jak wszystko. - a co jest lepszego w naszej literaturze niż polskiej? - była dziwna, sławomirr musiał to przyznać. :d

była dziwna, była.
- nic, tylko że polską już znam, a waszej nie - wruszył ramionami. - ztresztą waszej, naszej. jest tak samo moja jak i twoja, dostałem obywatelstwo - wystarał się, b nie chciał być na jakiejś studenckiej wizie - więc teoretycznie mogę tu zostać i pracować w starbaksie.

o, emily lubiła mocną, czarną kawę ze starbaksa, także gdyby sławek tam pracował to na pewno przychodziłaby codziennie, żeby napić się kawy i popatrzeć na niego, bo było na kogo, zdecydowanie. - nasza wcale nie jest ciekawa, tracisz czas - odparła wzruszając ramionami, jej wgl nie kręciła literatura, chyba wolała wkuwać biologiczne regułki i uczyć się skąd biorą się dzieci. :d i po za tym mam już na nich plan. jou.

jesteś fajna, to mi napisz ;d ukierunkuje sławomira ;d
- właśnie że jest, znasz frosta? - zapytał, to był jego ulubiony poeta z lektur obowiązkowych studentów pierwszego roku. - no, ale nie każdy lubi czytać, wiem o tym oczywiście. - westchnął i schował do torby książkę. i tak już było ciemno.

- o tak, mieliśmy przeanalizować i zinterpretować jeden z jego wierszy, ale nie chciało mi się i dostałam niedostateczną ocenę. - odparła obojętnie i wzruszyła ramionami, a potem zagasiła swojego papierosa, którego i tak nie dopaliła, ale straciła ochotę na dym papierosowy.

- o, to masz czego załowac, serio. ja się męczę z metaforami w obcym języku żeby go zakapowac, także musi być warto - posłał jej uśmiech tylko po to zeby nie psuć opinii polakom, a na dobra sprawę pomyślał sobie 'ale bezczelna i głupia dziewucha. typowa amerykanka - nie chce się uczyć bo ameryka i tatuś to dwie największe potęgi gospodarcze jakie w życiu widziała"

kocham go już, serio!
biedny, szkoda, że nie wiedział, że emily nie ma ojca, jak coś to czytaj w profilu, historia emi jest bardzo ckliwa. :d - czy ja wiem, raczej nie mam czego, nie lubię czytać, ale jak widzę ty serio się tym interesujesz. - odparła. w zasadzie to marzyła o byciu lekarzem, albo sławnym architektem! bo zapomniałam dodać, że fajnie rysowała.

- no wiesz, studiuję literaturę, więc muszę - zaśmiał się. szczerze to miał ochotę stamtąd prysnąć tak prędko jak się da. - a ty? interesujesz się czymś? moim zdaniem czytanie poszerza horyzonty, tyle po prostu.

- taa, lubię malować i uczyć się o budowie męskiego prącia, tzn ogónie biologi, wiem, że to się nie łączy, ale to nic. - wzruszyła ramionami i zmieniła pozycję. zamiast siedzieć na owym murku ułożyła się na nim jakoś wygodnie, podkładając ręce pod głowę i patrząc na sławomira z tej pozycji. nie wiem skąd mi się wziął pomysł na tą postać, ale jest na pewno jedną z dziwniejszych.

- możesz zawsze rysować męskie prącie - powiedział w ogóle nie skrępowany, bo skoro kazali mu nazywać rzeczy po imieniu ti nie mógł mieć zahamowań - albo męskie akty, na przykład. więc w sumie się łączy, jakoś - zaśmiał się i usiadł obok niej, znowu. miałnadzieję ją wprowadzić w zakłopotanie ;d

ciężko będzie mu wprowadzić w zakłopotanie emily, bo po pierwsze była jedynaczką, a jedynaczki raczej są pyskate, bezpośrednie i niewstydliwe, a po drugie miała już taki bagaż doświadczeń, że mało co wprowadzało ją w zakłopotanie. - męskie akty już rysowałam, nic imponującego, nie trafiłam jeszcze na chłopaka, który zawstydziłby mnie swoją nagością. - oczywiście, że chodziło jej o przyrodzenie i rozmiary przyrodzenia. :d

- amerykanie sa az tak słabo wyposażeni? - jesli emily myślała że bariera językowa albo jakieś jej szczególne cechy powstrzymają sławka od robienia chamskich lub trafnych uwag, to niestety się przeliczy bo język miał zajebiście opanowany. - cienko, na szczęście sa jeszcze imigranci - i wybuchnął śmiechem.

- skąd wiesz, że to byli amerykanie? akurat byli to dwa imigranci i amerykanin, z którym godzinę potem uprawiałam seks gwoli ścisłości więc był najlepszym towarem. - kłamca z niej, tak na prawdę to była dziewicą, bo nie spotkała jeszcze chłopaka, któremu mogłaby w 100% zaufać i zrobić to i ona też miała cięty język, ale była też nie okrzesana i nie opanowana, dlatego czasem najpierw mówiła, a potem myślała. :d

- w takim razie na pewno nie polacy - założył rece za głową i zamknął oczy; odprężał się.
- ale jesteś całkiem ładna, więc moze w końcu rafisz na kogoś z odpowiednim wyposarzeniem - i o dziwo wcale nie miał na myśli siebie.

- skąd masz pewność, że nie polacy? może nie każdy twój rodak został tak hojnie obdarowany przez naturę jak ty. - no bo przecież na pewno sławomir brał pod uwagę siebie, znaczy pod względem tych imigrantów i polaków. - może kiedyś. - odparła wzruszając ramionami, w sumie wcale aż tak zajebiście mocno nie ciągnęło jej do seksu.

nie tak jak mnie </3
- w sumie możesz mieć rację, tak sądze. ale tak czy inaczej to szkoda - wenka mi uciekaaa

jezuuuu jak może. :d
niech się pokłócą, albo cokolwiek. czekaj, zaraz coś wymyślęęęę.
w sumie dopiero teraz uświadomiła sobie, że rozmawia o swoim erotycznym życiu z obcym chłopakiem, pewnie zaczerwieniła się lekko, na szczęście było ciemno i sławek niczego nie widział. :d - wiesz co? dopiero zauważyłam, że gadam z obcym chłopakiem o czymś o czym nie powinnam rozmawiać, dlatego wstaję i idę, uwaga. - oznajmiła, wstała i ruszyła, a że była sierotą to potknęła się o coś, wylądowała na betonie i stłukła kolanko, ojej. musi ci wrócić wenka.

wstał, bo był z natury opiekuńczy i w ogóle miły.
- hej, yyy, dziewczyno - no nie znał jej imienia - wszystko okej? - podał jej rękę i pomógł wstac - jesteś moim dłużnikiem! - zasmiał się.
no zobaczymy co się z nią da zrobic

mogę ją skopać, żeby wróciła. wenkę znaczy się. :d
- tak wszystko w porządku, oprócz tego, że właśnie się skompromitowałam, stłukłam sobie kolano i leci mi krew... właśnie, o rany krew! - pewnie przysiadła znów przy fontannie i wpatrywała się w swoje kolano. i chyba zapomniałam dodać, krew ją obrzydzała, cóż, mała szansa, że zostanie lekarzem, jednak będzie architektem malującym męskie penisy.

- mieszkam niedaleko. jest taka szansa że cie opatrzę, ale musisz mi zaufać, obcemu który zna szczegóły twojego zycia erotyczno-malarskiego. - i pewnie poszli do niego i ją opatrzył noboco?