allie

allie, że tak powiem służba i dior - pies.

przyszedł razem z wesołymi słoncznikami, których było aż dwa, bo tyler nie miał przy sobie za dużo gotówki, za to kilka kart kredytowych, na których działo się dużo fajnych rzeczy, kiedy jego stali klienci robili przelewy. zapukał, a co do tych słoneczników, to kazał na nich wykleić uśmiechnięte buźki i nie wiem, jak to zrobił, ale one tam były! pogwizdywał pod nosem, miał dziś dobry humor, bo zrobił niezły przekręt.

uzupełniają się, bo allie chodziła raczej przybita. wcale jej się nie dziwimy.
-tyler, cześć. łał, jakie fajne - zapatrzyła się na słoneczniki, bo były wesołe!! w przeciwieństwie do niej. oparła się bokiem o ścianę i czekała aż wejdzie.

- te słoneczniki stanowią twoje przeciwieństwo - mruknął, wsuwając je do rąk allie, po czym wyminął ją, wchodząc do środka, przy czym nachylił się, żeby pocałować ją w czoło, bo miał na to ochotę. to znaczy, jego podświadomość podpowiedziała mu, że allie potrzebuje opieki, skoro jest w gorszym nastroju, także buzi w czoło miało być po prostu aspektem opiekuńczym i niczym więcej. zdjął buty i zrzucił z siebie sweter, zostając w zwykłym, czarnym tiszercie.

smętnie zwiesiła ramiona, pewnie cicho wzdychając. spojrzała na słoneczniki i ruszyła do kuchni, żeby wstawić je do jakiegoś wazonu z wodą, czy czegoś w tym rodzaju. może do butelki po martini.
-nic na to nie poradzę - rzekła jeszcze, nalewając do ów butelki zimnej wody.

a może była pełna ta butelka xd. burżujstwo.
- okej, więc skoro nie chcesz mi powiedzieć, co sie dzieje i zamierzasz zrzędzić, to może lepiej sie schowam? - prawie warknął, ale zaraz sobie przypomniał, że allie nie jest jedną z tych zaćpanych narkomanek, którym wciskał różne świństwa i że allie to mała allie, której nastrój powinien się polepszać w towarzystwie tylera, a nie na odwrót. - no co sie stało, hm? powiesz? prawda, że mi powiesz? - uniósł jedną brew do góry, łapiąc ją pod brodę i zmuszając do patrzenia mu w twarz.

nieco zadrżała jej warga, bo właściwie jak dotąd rozmawiała o tym tylko z matką i swoim psychologiem. ciężkie przeżycia i te sprawy, prawda. chwilę milczała, bojąc się iż kiedy coś mu powie, może najzwyczajniej w świecie się rozpłakać, sprawa była dla niej jeszcze zbyt świeża. wiedziała też jednak, ze tylerowi może zaufać i przede wszystkim, jeśli mu nie powie, nie da jej spokoju. odwróciła więc wzrok i powiedziała naprawdę, naprawdę cicho.
-eric nie żyje.
oh.

ta brew, która unosił do góry, teraz opadła, po czym ona i jej bliźniaczka (czytaj; obie brwi) zmarszczyły się, sprawiając, że na czole tylera wyrosły dwie pionowe zmarszczki. oczywiście, nie kojarzył żadnego erica, kto to był erci i do cholery jaki eric? jej brat? kuzyn? wujek? zaginiony jedenasty palec? ślimak, o którym nic nie wiedział? nie było szans, by skojarzył zabójstwo tego faceta sprzed kilku tygodni z jakimś tam ericem! chociaż naprawdę chodziło mu po głowie to, że go zabił, ale w końcu trzeba zasłużyć na konsewkencje, nie? brawo, okłamuj dalej siebie, tyler, podświadomość wie swoje.
- eric...?

-mój... chłopak - przysiadła na krześle i bezwiednie wodziła palcem wskazującym po blacie. nie lepił się, ani nic, bo nad jego czystością pracował cały sztab sprzątaczek. mowa o blacie, nie palcu... - on... - urwała i spojrzała na tylera szklistymi oczyma - zginął kilka tygodni temu. podobno popełnił samobójstwo. nic mi nie chcieli powiedzieć.

przyszedł z kawą dla niej, trochę zniecierpliwiony i poirytowany jej zachowaniem, ale mimo wszystko i tak nastawiony pozytwynie, bo przecież to była allie, mała allie i w ogóle! chciał ją pocieszyć trochę, a nie wkurzać. sam też nie czuł się fajnie z tym, co zrobił kilka dni temu, ale narazie nie dopuszczał tych myśli do swojego mózgu.

w pierwszej chwili udawała, że nie słyszy pukania. następnie wpadła na pomysł, że może siedzieć cicho i tyler pomyśli, że jej nie ma. ostatecznie jednak doszła do wniosku, że chce się do niego przytulić, bo znowu naszły ją złezłe myśli, tak więc otworzyła, patrząc na niego zaszklonymi oczyma.
-cześć - mruknęła, odsuwając się, żeby mógł wejść. pewnie musiała łapać psa, który zapragnął wolności i przeciskał się między tylerem do wyjścia :p.

między jego nogami, to zabrzmi bardziej nie wiem jak, bo zapomniałam tego słowa. no, w każdym razie tyler wszedł, czując, że jest zwycięzcą, bo go wpuściła i nawet wcale nie wyglądała tak, jakby miała się od razu na niego rzucać z pazurami. w ogóle pomyślał, że jakoś tak zawsze zdarza się, że coś jej przynosi ostatnio, także teraz postawił dwa kubki kawy, już chyba letniej, na szafce na buty, a potem zdjął swoje adidaski i rozpiął sweter, bo było tu cieplej niż na dworze.
- cześć, mała allie <3 - powiedział i nachylił sie nad nią, żeby pocałować ją w czółko.

-smutno mi - odpowiedziała na jego powitanie, bez większego owijania w bawełnę i przysunęła się, obejmując go w pasie chudymi ramionkami. pewnie wyglądała raczej marnie, ale wcale jej się nie dziwimy.

w pierwszym momencie miał ochotę się od niej odsunąć, głównie dlatego, że się przestraszył, że chciała mu zrobić krzywdę, bo była zła, ale zaraz stwierdził w duchu, że jego instykt jest jakiś nadwrażliwy i że ma ochotę całować się z allie, czego nie zrobił, bo uznał, że byłoby to niewłaściwe. objął ją więc ciasno swoimi opiekuńczymi ramionami, opierając brodę na czubku jej głowy, więc mogła sobie go wąchać.
- mi też - odparł na pocieszenie xd.

westchnęła tylko, nic już nie mówiąc. to jasne, że nie było mu smutno, a przynajmniej nie tak jak jej. bo to nie chłopak tylera popełnił samobójstwo. allie chyba lubiła się nad sobą użalać, ale trudno. za to ją kochamy. odsunęła się od niego po pewnym czasie i objęła chudymi ramionami.
-chcesz się czegoś napić? mogę zrobić ci kolację - sama niewiele jadła z tego stresu.

- no okej, to zrób - wzruszył ramionami, bo w sumie był głodny. wcale nawet nie czuł się tak, jakby ją wykorzystywał poprzez robienie kolacji, raczej nazywał to odrywaniem allie od myślenia od niemiłych rzeczach, ale niemiło zrobi się chyba dopiero wtedy, kiedy odetnie sobie palec w zamyśleniu nożem albo maszynką do krojenia! byłoby fajnie. strumień krwi na ścianie, hrhr. - i w zasadzie, allie, przeciez przyniosłem kawę do picia, jeśli nie wyparowała z kubków, tak długo tu stoimy...

zerknęła na kubki, w których ciągle była kawa i nawet nieznacznie się uśmiechnęła. brawa dla tylera, bo nie robiła tego naprawdę długi czas. wzięła więc kubki i ruszyła do kuchni, skoro miała zrobić mu kolację. spokojnie, nie odetnie sobie palca. pewnie z premedytacją rozetnie sobie dłoń jak gosling w united states...
-co u ciebie, tyler? - chciałam napisać leland... zapytała, kiedy już znaleźli się w kuchni i allie kroiła chleb, a nie swoje kończyny. jednak.

może tylko jej się wydawało, że kroi chleb, a to była ręka, bo miała schizy, a jej lodówka ganiała za nią jak w requiem dla snu? okej, więc tyler przyszedłza nia, bo nie chciało mu się siedzieć samemu na kanapie, a potem usiadł na krześle stojącym przy stole, na którego blacie rozłożył się, czując się jak u siebie. w zasadzie nie potrafił się tak do końca ustosunkować od sytuacji, bo nie chciał z nią rozmawiać o tym samobójstwie, kiedy sam miał na koncie zabójstwo i nie był to chlubny temat.
- chujowo, allie - mruknął. miał ostatnio mnóstwo siniaków na żebrach, dużo sie bił.

-to znaczy? - zapytała, odwracając się do niego przodem. otrzepała ręce z okruszków i przygryzła wargę. jakoś nie pomyślała, że poza nią ludzie też mają swoje problemy. bywała trochę egoistyczna. ocknąwszy się wzięła talerz z kanapkami i postawiła przed tylerem, siadając na wolnym krześle.

- nie wiem, allie, po prostu ta cała dilerka... ostatnio dostałem jakieś takie brudne prochy... - pokręcił głową, w zasadzie nie zastanawiając sie nawet nad tym, że przedtem nigdy nie mówił allie prawdy o sobie i doszedł do wniosku, że to będzie dla niej pewnego rodzaju zaskoczeniem, więc teraz uważnie wpatrywał sie w jej twarz, doszukujac się w wyrazie tej twarzy jakichkolwiek oznak, że allie chciała sie go pozbyć i wyrzucić przedz okno przez to, co powiedział. tak generalnie to nie chciał jej zamęczać swoimi problemami, kiedy miała własne, równie poważne.

właściwie mógł jej nic nie mówić, bo w tym momencie poczuła się jak w jakimś głupim realiti szoł. nawet potarła dłońmi o skronie, przymykając oczy.
-chryste, tyler... - mruknęła, spoglądając na niego zaniepokojona. była na tyle dziwna, że bardziej martwiła się o samego tajlera, niż to co robi, prawda. matka terese mode: on.

- to nic takiego, naprawdę - skłamał, bo kłamstwa przychodziły mu o wiele prościej niż prawda, która mogłaby być ciężka do zniesienia dla allie. oczywiście, tyler nie kojarzył samobójstwa chłopaka allie z zabójstwem faceta, który ukradł mu kilogram koki, co było według tylera czynem wręcz karygodnym. - tylko ostatnio łażę obolały i w ogóle - bo się bił, powtarzam! - ale nie martw się, wszystko będzie dobrze, allie - powiedział i złapał ją nawet za rekę, miętosząc jej dłoń w swojej.

pogniecie jej rękę i będzie musiała znowu ją prasować.
podobał jej się sposób w jaki trzymał ją za rękę. przysunęła się więc do niego i weszła mu na kolana. przechodziła teraz fazę niedopieszczenia i potrzebowała okazania miłości, chociaż oczywiście momentami po prostu zaczynała płakać, kiedy coś zbyt mocno przypominało erica, bo chyba tak go nazwałam.
-dlaczego?

postanowił udawać głupka i myśleć, że jej pytanie tyczy się ostatniej wypowiedzi, a nie przedostatniej, tak więc uśmiechnął sie ze znużeniem, opierając policzek o jej ramię i przymykając oczy.
- no bo wszystko się ułoży, naprawdę, allie... - wymruczał pod nosem, w który łaskotały go kosmyki jej włosów, które pewnie przez cały dzień zdążyły się już przetłuszczyć i w ogóle ;x. - i będzie dobrze... - objął ją ramieniem, żeby na przykład mu nie spadła z kolan...

allie po prostu była ładniejsza niż jego randka w ciemno i podświadomie zdawał sobie z tego sprawę. przyjechali więc do jej przyjemnego mieszkania na upper east i nawet weszli do środka, fajnie? allie odrzuciła swój soczyście zielony płaszczyk na szezlong w przedpokoju i zsunąwszy z nóg baletki, ruszyła do salonu.
-na pewno nie masz żadnych planów? - zagadnęła, siadając na kanapie z podwiniętymi pod tyłek nogami. nie chciała go tu trzymać na siłę!