bailey

mael czuł się raczej źle w związku z ostatnią rozmową jaką przeprowadził z bailey. było to więc głównym powodem dla którego znalazł się przed jej drzwiami z butelką wina i croissantami z czekoladą. babcia zawsze powtarzała mu, że nie można przychodzić do dziewczyny z pustymi rękami. zadzwonił więc i czekał aż jej otworzy. w takim miejscu, żeby nie widziała go przez judasza. był sprytny ;d.

bailey właśnie popatrzyła przez judasza, ale gdy dostrzegła, że nikogo nie widać, pomyślała, że pewnie jakieś głupie dzieci robią sobie z niej żarty i bawią sie jej kosztem, ale mimo to otworzyła drzwi, nie odblokowując jednak łancuszka, tak na wszelki wypadek, bo jej niespodziewany gość wydał jej się nieco podejrzany. zmarszczyła brwi, gdy zobaczyła maela i nawet sie nie odezwała, ale nie dlatego, że była obrażona, ale po prostu nie miała pojęcia, co miała powiedzieć. jedyne, o czym myślała, to o tym, że przyszedł na szczęście w porze, kiedy nie płakała. wiec dobrze.

-hm, bailey. cześć - odpowiedział w końcu, kiedy odchrząknął i przesunął się tak, żeby mogła go zobaczyć. zaschło mu w gardle i nie wiedział dlaczego! - przyniosłem wino i croissanty, mogę wejść? - miał nadzieję, że wczoraj nie mówiła poważnie o zerwaniu ich przyjaźni. lubił ją! szkoda, że tylko lubił?

przez moment wpatrywała się w niego rozkojarzona, nie wiedząc tak do końca, co ma o tym wszystkim sądzić. w pierwszej chwili pomyślała, że hejho, może mu się odwidziało, może wino i rogaliki coś miały znaczyć, ale zaraz odwołała sie do zdarzeń z wczorajszego wieczoru i powiedziała sobie, że przecież jest nieatrakcyjna, więc czemu by do niej przychodził.
- ojciec jest w domu - powiedziała cicho, nieco zachrypniętym głosem, bo szalenie sie denerwowała. odrzucenie nie jest najpiekniejszą rzeczą w życiu. - poza tym nie wiem, czy to taki dobry pomysł - ale odblokowała łańcuch.

-więc możemy pójść z tym do mnie - odparł, wzruszając ramionami. nie to, żeby się bał jej ojca. po prostu wolał unikać go w godzinach kiedy nie pracował. nie przepadał za swoim przełożonym jako samym człowiekiem. mieli odmienne poglądy na świat. opał się o framugę i przypatrywał bailey z uśmiechem na twarzy. cały mael.

stała przez chwilę, zastanawiając się, a potem wyszła na korytarz zupełnie na boso, to znaczy, w skarpetkach białych, stojąc na wycieraczce. zamkneła za sobą drzwi i oparła sie o nie, po czym spojrzała na maela, rozdarta.
- czy ty mnie wczoraj słuchałeś, mael? - a raczej: czy słuchałeś jak sie upokarzałam przed tobą? chciała zapytać w ten sposób, ale odpuściła sobie i potarła stopą o łydke, ale nie tej samej nogi xd.

a już myślałam, że jednak tej samej. mael zapisałby ją do mam talent i mogłaby wygrać fajne nagrody!
-hm, niby tak - odparł, pocierając dla odmiany nieogolony policzek dłonią. patrzył na nią skołowany. więc jednak mówiła poważnie? jego teoria odnośnie napięcia przedmiesiączkowego poszła się jebać. spochmurniał.

- i nie wyciągnąłeś żadnych wniosków, mael? - powiedziała, starając sie na niego nie patrzyć, co wyśmienicie jej wychodziło, bo wiedziała, że jeśli by sie na niego patrzyła, zapewne by zmiękła i rzuciła mu się na szyję, tylko po to, żeby zostać odepchniętą, tak więc wolała wpatrywać się w swoje ciekawe skarpetki.

-wyciągnąłem - odpowiedział, usilnie starając się uchwycić jej spojrzenie. bez skutku jak widać - że pewnie dostałaś albo dostaniesz okresu i to ze względu na napięcie przedmiesiączkowe - odparł pół żartem, pół serio. i jak mogła chcieć urwać kontakt z kimś tak kochanym i pociesznym jak mael? nie rozumiał tego! nie żeby uważał siebie za pociesznego i kochanego, to moja prywatna opinia. mael nie rozumiał tego w całości.

- mam to powtórzyć, mael? - wycedziła przez zaciśnięte zęby, ale nie dlatego, że napinała szczękę ze zdenerwowania i że była młoda i gniewna, ale raczej chodziło o to, że jakoś drżała jej szczęka i inaczej szczękała by zębami czy coś z tych nerwów. - proszę bardzo - mruknęła, nie czekając na jego odpowiedź. - boję sie w tobie zakochać - i odwróciła głowę od niego, żeby na pewno nie spojrzeć na jego twarz, bo naprawdę nie chciała przy nim płakać z tego powodu.

więc leonarda gnębiło wiele sprzecznych myśli,nie mógł spać po nocach, pewnie moczył się w łóżku i w ogóle.. chociaż może nie, bez tego ostatniego. w każdym razie uznał, że trzeba trochę poprzepraszać bailey, czy zrobić cokolwiek, byleby tylko mu wybaczyla. jakby zrobił coś złego! przecież był niewinny. w każdym razie przyszedł pod dom bailey, powiedzmy, że wiedział, gdzie ona mieszkała, stanął pod jej oknem, mieszkała pewnie gdzieś nie za wysoko, na pierwszym piętrze, albo wręcz na parterze, leo schylił się i podniósł kamień z ziemi, chuchnął w niego i rzucił prosto w okno bailey. a potem poleciał następny.

bailey w zasadzie natychmiast to okno otworzyła, widziała leo już wcześniej, jak się skaradał i chętnie poczekałaby, aż wyrzuci całe kamienie z ulicy, ale bała się, że potłucze jej okno, a tym samym nadwyręży sobie ramię, które wyleci mu z barku czy coś, więc otworzyła to okno.
- wchodź drzwiami, ojciec wyjechał na tydzień, głupku! - powiedziała, a raczej krzyknęła, jakaś sąsiadka aż się odwróciła, myślać, że to do niej. a potem bailey zatrzasnęła okno i poleciała otwierać drzwi, miała na sobie jego koszulkę, to smutne.

pomyślał, że przecież nie jest żadnym głupkiem, ale nie miał zamiaru już zwracać jej uwagi, bo musiałby krzyczeć przez pół osiedla i byłoby jak na jakiejś wsi w polsce. poleciał więc, może nie dosłownie, na jej klatkę schodową, żeby zaraz zapukać do drzwi. jesli oczywiście nie były jeszcze otwarte!

pewnie otworzyła je w tym samym momencie, w którym do niej przyszedł, pełna entuzjazmu i w ogóle, ale zaraz się przystopowała i zgasiła swój uśmiech, udajac wyniosłą i chłodną, chociaż fakt, że była w jego koszulce i zerkała na leo dość tęsknym spojrzeniem mówił sam za siebie.
- no co? - mruknęła cicho i wciągnęła go do środka brutalnie za łokieć, ale i tak pewnieledwo poczuł, bo był człowiekekiem ze stali. - znudzili ci się znajomi, jak zgaduję! - roześmiała się nerwowo i zarzuciła mu ramiona na szyję, w zasadzie miała w sobie mnóstwo sprzeczności.

- wolę małolaty od wszystkich moich znajomych razem wziętych - powiedział, nieco zaskoczony. sądził, że dostanie po twarzy i będzie musiał w jakikolwiek sposób okazać skruchę, a tu patrz, całkiem się mylił! oblizal spierzchnięte wargi, którymi zaraz przesunął jej po policzku, bo jakiś taki miał kaprys, za co, miejmy nadzieję, bailey się nie obrazi. - to znaczy wiesz.. jesteś bardzo fajną małolatą.

- nie jestem małolata, sam nim jesteś. w zasadzie chyba jesteśmy na tym samym poziomie dojrzałości psychicznej - powiedziała, popychając go tak jakoś pod ścianę, do której lekko go przyparła, to znaczy, na tyle na ile mogła, żeby ich biodra przypadkiem nie miały ze sobą styczności, bo mogłoby się zrobić niezręcznie, zwłaszcza, że wsuneła ręce pod jego koszulkę na plecach aż do łopatek i wspięła sie na palce, żeby wpić się w jego usta. brakowało jej tego przez całe dwa dni i kilka godzin!

- jasne, chyba coś wymyślasz, bailey - mruknął, trochę urażony, ale nie chował do niej urazy, bo ułożył jedną dłoń na jej prawym pośladku, mając nadzieję, że nie pozwala sobie na zbyt wiele, w zasadzie miał ochotę na seks, napisałam na sok, ale spoko, ale przecież ona była cholerną dziewicą, a dziewice nie są najlepszym materiałem do pieprzenia.. przesunął ustami po jej szyi, obsypując ją drobnymi pocałunkami.

dziewice są najlepszym materiałem do pieprzenia, tylko, że bardzo cennym, ot co.
- pewnie jesteś urażony tym, że posuwam się do porównywania ciebie do siebie, tak jakby kobiety były równe mężczyznom, phi - powiedziała z irionią, ale oczywiście taką żartobliwą, obejmując go trochę ciaśniej i odchylając głowę w tył albo może bardziej w bok, bo podoobało jej się, gdy całował jej szyję tak samo jak nie miała nic przeciwko obmacywaniu swojego tyłka. - poza tym, czekam na przeprosiny...

- przeprosiny? - spytał, nieco zaskoczony, na moment odsuwając się od niej,ale zaraz zrozumiał, o co może jej chodzić. - a, no tak. przepraszam. może być? - spytał,uśmiechając się dosyć szeroko i zaraz wrócił do obcałowywania jej szyi. jak przeprosiny nie zostały zaakceptowane, to jej problem, tylko ona na tym straci, bo on przecież znajdzie sobie inną szyję do całowania. jasne, chyba szyję jakiegoś kurczaka.

- przydałby się jeszcze akcent z głębokim patrzeniem w oczy i ujmowaniem twarzy w dłonie, kótre mogłyby być ciepłe - on miał zimne, wręcz lodowate ręce, co tylko polepszało jej doznania, więc nie zamierzała się skarżyć. wysunęła dłonie spod jego koszulki, bo już dostatecznie pomacała jego odstające łopatki, teraz natomiastzgapiła od niego i ułożyła ręce na jego pośladkach. - ale hm, chyba ci wybaczam, to znaczy, hm, mam siniaki - jakby nie marudziła, to nie byłaby bailey.

- przepraszam, za brak patrzenia w oczy. mam to nadrobić? - spytał, mając nadzieję, że nie, bo właśnie sięgnął ustami do jej ust, do których najpierw się uśmiechnął, by zaraz zupełnie żarliwie ją pocałować, w zasadzie lubił, jak macała go po tyłku, powinna to robić częściej. całe szczeście, że jej tatusia nie było w domu, bo byla by FfftOpa niezła.

- nie musisz - odparła trochę mało zrozumiałe, to przez to, że próbowała odwzajemniać pocałunek, mówiac i mało nie ugryzła go w usta, ale zaraz przyłożyła się trochę bardziej, miał takie miękkie, ciepłe wargi, aż zaczęła sie zastanawiać, jak mogła bez tego wytrzymać przez dwa dni. - zostaniesz na noc, prawda? - zapytała, przeczesując jego włosy, a potem odsunęła się, zarumieniona oraz z błyszczącymi oczyma. - chcesz herbaty? albo drinka? jesteś głodny? jesteś taki chudziutki... - powiedziała, przesuwając palcem wskazującym po jego brzuchu.

- wcale nie jestem chudziutki. mam ładne mięśnie! :c - powiedział, czując się nieco zaniedbany i niedoceniony, no bo co ta bailey sobie myśli, mówiąc o nim jak o jakimś niedożywionym dziecku z afryki. - i no mogę zostać. jeszcze u ciebie nie spałem. - był ciekaw, czy miała różową kołderkę z hello kitty i czy chowała lalki barbie pod łóżkiem. pewnie tak!

wcale nie ;cc. miała loch zamiast pokoju.
- nie powiedziałam nic o tym, że twoje mięśnie są brzydkie - roześmiała się, pozwalając sobie na pomacanie go po brzuchu w celu sprawdzenia tych mięśni, ale w końcu się od niego odsunęła, bo stwierdziła, że inaczej zamacają się na śmierć, kiedy mogli robić ciekawsze rzeczy. okej, sry, nie ma ciekawszych rzeczy od macania............. - no raczej, ja też dawno u siebie nie spałam, pomijając wczoraj - powiedziała i pogłaskała go po policzku. - i nie powiedziałeś, czy coś chcesz. ja tu próbuję być gościnna.

- nic mi do szczęście więcej nie jest potrzebne, bailey. to znaczy, hm, w zasadzie napiłbym się herbaty, ale nie chcę cię jakoś nadwyrężać, najwyżej wyschnę na wiór.. - westchnął ciężko i trochę teatralnie, uśmiechając się zaraz do bailey, co z tego, że wciąż się do niej uśmiechał, jak jakiś idiota, tyle że bardzo przystojny idiota. - hej, i mam nadzieję, że nie będę musiał się gnieść na żadnej kanapie, co? - nie, nie będzie musial, bo pewnie miała pokój gościnny.