olivii & katty

- oż ty, vince! - zaśmiała się i dźgnęła go między żebrami i zniknęła zaraz za drzwiami swoimi, poszła do łazienki i szybko zmyła swój rozmazany makijaż. nigdy nikt, żaden jej facet nie widział jej bez makijażu, nawet rano wcześniej wstawała, żeby się umalować, nawet delikatnie, nie lubiła chyba kiedy się ktoś nią zachwycał. przyszła do pokoju, już bez makijażu. - okej, już. i jak, lepiej, czy nadal tak samo, co? - zapytała, siadając sobie na łóżku i przyglądając się mu.

- wyglądasz idealnie. - wyjaśnił, pocałował ją przelotnie w usta i usiadł obok. a potem dopiero rozejrzał się po jej pokoju i stwierdził nawet, że jest fajny! jego głowa stawała się coraz cięższa i ostatecznie ułożył ją na ramieniu olivii. - to takie miłe uczucie, gdy masz do kogo się zwrócić. - w sumie dawno takiego nie miał, bo od niepamiętnych czasów jedynie pracował.

uśmiechnęła się sama do siebie i pogłaskała go po policzku, tak całkiem miło. poprawiła się na poduszce, na której się właściwie opierała, i zaplotła sobie jego palce ze swoimi i się przez chwilę im przyglądała. - mhm, bardzo dobrze, mieć takiego kogoś, kto zawsze ci pomoże, i nie tylko. - powiedziała z uśmiechem i oparła głowę o jego głowę. było jej całkiem dobrze jak tak sobie siedzieli. - ah, przepraszam, pewnie chcesz się czegoś napić. zapomniałam, przepraszam. - powiedziała i zaczęła się wiercić.

a on ją objął, jakoś tak miło i przyjemnie i smyrał ją dłonią delikatnie po pleckach, olivia mogła nawet zamruczeć z tego powodu, że było jej cholernie miło, w sumie jemu też było, bo jej obecność wpływała na niego kojąco i zapominał o wszystkich przyziemnych problemach. - pomoże? ty już mi pomogłaś... - tak chodziło mu o to, że wyciągnęła go w końcu z wiru pracy i pomogła dostrzec inne rzeczy. - co ty nie jestem spragniony. - w sumie był spragniony, ale tylko jej pocałunków.

przestała się więc wiercić i tylko się uśmiechnęła do niego. przytuliła się do niego bardziej i pocałowała go jakoś bardziej delikatnie. przejechała palcami po jego ustach i się sama do siebie uśmiechnęła. - ah tak? a więc czego teraz potrzebujesz, co? - zapytała, i pewnie się uśmiechnęła do jego ust, była całkiem zadowolona z tego, że jednak wybrał ją a nie jakąś pracę i że teraz ył tutaj z nią, a nie siedział z papierami, napisałam papierosami, i słuchał tylko rozkazów swojego ojca. cóż, pewnie tak teraz patrzyła mu w oczka.

- więc teraz potrzebuję ciebie, no i może tego, żebym się w końcu porządnie wyspał. - oznajmił. był dumny ze swojej odpowiedzi, bo to wielki, mega postęp. potem zbliżył się do niej i oparł swoje czoło o jej i włosy olivii łaskotały jego policzki, wtedy też uśmiechnął się miło, nie tak sztywno i poważnie, po prostu miło, mimo, że dawno się tak nie uśmiechał to był uroczy, musiała to przyznać.

okej, bijemy mu mentalne brawa, serio ;d uśmiechnęła się do niego i pocałowała tylko delikatnie. była z niego dumna, i to jak, a z siebie tym bardziej, że dobrze, że jednak na niego nakrzyczała. była z nim całkiem szczęśliwa i czuła się całkiem z nim bezpiecznie i fajnie. spojrzała się w jego oczy. - oh, no, to obie rzeczy masz na miejscu. katty dzisiaj nie wróci już na noc, na pewno. a ja jestem tutaj. - powiedziała ciągle się do niego uśmiechając. - a poza tym, możesz zostać. - zaproponowała.

- więc zostanę. - odparł, w sumie gdyby był starym vincentem to na pewno powiedziałby, że nie może bo musi pracować, nauczyć się na wykłady i w ogóle, a teraz to olał, w sumie z ciężkim trudem ale olał i cieszył się, że nie będzie musiał użerać się z małą katty. :d

to poszli spać xd