Fort Tryon Park

kocham sławomira, ale to już chyba wiesz. :d
zapewne gwałtownie odwróciła głowę i zmierzyła go gniewnym wzrokiem, który w zasadzie był mało gniewny bo emily nie wyglądała na taką której powinno się bać. - och, tak zapomniałam, że w książkach ciężko jest znaleźć wulgaryzmy, neologizmy i słownictwo pejoratywne. - jednak była mądrą. :d chyba słuchała na niektórych lekcjach z literatury, te wszystkie określenia oczywiście tyczyły się przekleństw, które wypowiedziała w danej chwili. - w ogóle wiesz, że czytanie ebooków jest bardziej ekologiczne? bo gdy kupujesz zwykłą książkę to jednocześnie popierasz tych, którzy wycinają drzewa? - ale ekolożka, w tym też momencie udało jej się wydostać obcasa i padła tyłkiem na ulicę.

- słnoko, neologizmy powstają głównie w książkach, znasz brzechwę? - oczywiście że go NIE znała xd - ale z ciebie ekolożka, a na nogach twoich to ekologiczna skóra? kurteczka też? - no bo przecież mówiąc tamto była tak jawną hipokrytka jak wszystkie te bogate dzieciaki których sławek nie mógł znieść - whatever, nie będę sobie zaprzątał głowy dzieciakami które nie mają pojęcia na czym polega PRAWDZIWE życie.

- och, wybacz nie znam waszych polskich super-poetów, wybacz. - co z tego, że brzechwa pisał głównie wiersze dla dzieci, emily tego nie wiedziała. - jakbyś chciał wiedzieć to wszystko syntetyki! - odparła, bo była przeciwna wycinaniu lasów, zabijaniu zwierząt dla skóry i testowaniu produktów na zwierzętach. :d - jasne, odezwał się znawca prawdziwego życia, który non stop siedzi w świecie literatury i marzyy. - wyjęczała niezadowolona, cóż, studenci literatury byli dla niej właśnie takimi osobami mającymi głowę w chmurach.

- i zarabia na siebie a nie ciągnie z konta rodziców - no tak, rożne już prace wykonywał, ale teraz zaczepił się w jakiejś fajnej firmie spedycyjnej gdzie za wysyłanie paczek i tak dalej do polski wyciągał przyzwoite pieniądze i jeszcze na wszystko miał czas. wiadomo że stypendium dla najzajebistszego ucznia też nie wystarcza na wszystko! - wszystko co mam - pokazał na swoje ubranie, na prawdę w sumie fajne, bo umiał łączyć ze sobą elementy - mam dzięki swojej ciężkiej pracy. zapracowałaś na cokolwiek w swoim życiu, emily?

błąd, błąd, błąd. źle że zaczął temat rodziców bo emily była wychowywana przez ciotkę a jej rodzice zmarli dawno temu, patrz w profilu jak coś. - trzeba najpierw mieć rodziców. - wyjęczała i zaczęła grzebać w swojej torebce, pewnie poszukiwała papierosów, które po chwili znalazła, odpaliła i nerwowo jednym się zaciągała. nie cierpiała gdy ludzie uważali ją za rozpieszczone dziecko jakiś bogatych biznesmenów. po za tym dorabiała sobie czasem w firmie ciotki! punkt dla niej. :d - nie twoja sprawa czy zapracowałam. - odparła, chyba się nawet wkurzyła.

- skoro tak uroczo toczy się nasza rozmowa, to zadaję pytania, to chyba naturalne jak i grzeczne, prawda? - teraz obracał kota ogonem i dobrze o tym wiedział ale taka już była mentalność polaków i na to nic a nic nie poradzimy niestety! ale wiadomość że niby nie ma rodziców, o ile dobrze to zrozumiał, bo przeciez nie cyzta naszych didaskaliów zrobiła na nim jakies wrażenie, nawet zmarszczył brwi - sugerujesz że ty... no wiesz. - nie chciał pytać o to wprost </3

- dobrze, skoro mamy uroczą rozmowę to jak nakazuje kultura będę uroczo odpowiadać na każde pytanie, które mi zadasz. - odparła i ciągnęła dalej. - więc tak, zapracowałam na wiele rzeczy z których korzystam. - wyjaśniła, a potem zagasiła papierosa, którego wypaliła w ekspresowym tempie, chyba z nerwów, bo za każdym razem gdy wspominała o rodzicach, szczególnie w takich okolicznościach to się denerwowała, jednak wrażliwa była, jeeej. - tak sugeruję, że nie mam rodziców. - odparła całkiem spokojnie i wzruszyła ramionami. - zmarli kilkanaście lat temu. - właściwie to dziesięć, ale takich detali emily nie musiała zdradzać.

- okej, przepraszam. - cóż, to okej nie było potrzebne, ale niech doceni że sławek umie przepraszać bo niektórym nie przechodzi to przez gardło nawet. - nadal nie dałaś rady z tym obcasem - zauważył inteligentnie i wstał, bo miał ambitny plan teraz jej pomóc. nie wiem czy przewidział, że prawdopodobnie ona się nie da dotknąć jemu xd

- dobra nic się nie stało, daruj sobie. - odparła, ale w jej odpowiedzi brak było tego nie miłego tonu. pewnie czuła się głupio, bo każdy kto wiedział o jej jakże ckliwej i tragicznej historii to zaczynał jej współczuć i wgl, a emily tego nie lubiła, zresztą kto lubił. - dam sobie radę. - wyjaśniła, w sumie to zdziwiła się, że sławek chciał jej pomóc.

- och przestan nie musisz grać silnej i samodzielnej samicy, chociaż możesz. jeśli rozwazasz scenariusz pozostawienia tutaj buta oczywiście - posłał jej miły usmiech, to było dziwne, miał ją za taką głupia i niedojrzałą a się do niej uśmiechał, wystarczyło że mu powiedziała że spory kawał czasu jest sierotą.
- to jak, przyjmiesz moją pomoc, milejdi?

- jasne to moje marzenie, pozostawić tu buta. - wyjęczała i dalej mocowała się z kratką kanalizacyjną i miała nadzieje, że jej samej uda się wyciągnąć obcasa bez szwanku, niestety bez skutku, jak widać, nadzieja matką głupich. :d - uch, w porządku, niech będzie. - nawet uśmiechnęła się do niego, łaał.

- wyjmij stopę i się mnie przytrzymaj a ja go wyjmę. - stwierdził zaradnie, w końcu polandczyk nie! tak więc zrobili, pewnie miała niewielkie problemy z utrzymaniem równowagi, ale sławomir wyjął tego obcasa z kratki i nałozył jej na stópkę.
- prawie jak książę i kopciuszek, tę książkę z nasz, co? - zapytał zadziornie chyba troszeczkę. kiedy wstał objął ją w talii, cóż, była ładna i atrakcyjna, wcalegonieusprawiedliwiam i szepnął jej do ucha - następnym razem jak ci się zaklinuj obcas zawołaj 'sławek, aj nid ju' a ja sie pojawię, zamiast tych wszystkich brzydkich przekleństw.

pewnie czuła się głupio, bo nie cierpiała, gdy musiała prosić o pomoc i gdy musiała być przez kilka minut od kogoś zależna. w sumie to dopiero gdy opierała się delikatnie o niego poczuła zapach jego miłych i zmysłowych perfum, dziwne, że wcześniej gdy się spotkali go nie poczuła, może dopiero teraz zwróciła na to uwagę, a wcześniej zupełnie to ignorowała. - oczywiście, że znam, każdy zna bajkę o kopciuszku. - nie była aż takim tłumokiem, żeby nie znać tego co każdy człowiek powinien znać. - dobrze, więc następnym razem zawołam. - odparła cicho i uroczo do jego ucha, zapewne czuł jej oddech na swojej szyi mrr.

- jednak potrafisz być miła - powiedział dmuchając jej ciepłym powietrzem w szyję. - to dobra wiadomośc - i pocałował ją na łączeniu małżowiny usznej z resztą twarzy. właściwie to był tylko mały całus, zupełnie niewinny i potencjalnie przyjemny, tylko że pięć minut jeszcze się nie znosili! po prostu, cóż, ona też bardzo ładnie pachniała, a sławek miał wyczulony węch, yhym <3

- mhm, widzę, że ty też potrafisz być miły i potrafisz przez pięć minut nie wmawiać mi, że jestem rozpieszczonym dzieciakiem bogatego biznesmena. - w sumie mogło to o dotknąć, ale tym razem emily nie miała nic złego na myśli. w sumie to było dziwne bo się tak nie znosili, a tu puff zrobiła się taka miała aura.

- jesteś na prawdę śliczna emily, szkoda że jesteś taka jadowita przy tym wszystkich - stwierdził odsuwając się od niej. wredzioch! pewnie chciał jej narobić apetytu. - tak sobie myślałem, wiesz co? może narysowałabyś mnie? - pamiętał że wspominała coś że rysuje, akty dodam w razie jakby ci wyleciało z Twojej pięknej główencji.

ja wszystko zawsze pamiętam! to ty masz sklerozę. :d
i narobił jej apetytu! i to strasznego, tylko, że emily nie dała tego po sobie poznać, bo przecież lubiła skrywać emocje. - a ty jesteś jak zawsze uroczy i lubisz wytykać mi moje wady. - chociaż ona sama tą jadowitość i niedostępność uważała za zaletę. w sumie to była taka niemiła tylko na początku, potem gdy do kogoś się przekonywała była wręcz urocza. - ciebie tak? - odparła przyglądając się mu uważnie. - jeśli chcesz. - dodała po chwili wzruszając ramionkami.

- okej, kiedy? zapewniam czekoladę starbaksową - dodał żeby się nie próbowała wykręcać! - ciekaw jestem jak rysujesz. - ciekaw tez był czy sie krępuje nagością obcych ludzi. no bo to że wiedzieli jak mają na imię nie czyniło z nich jeszcze znajomych, czyż nie? z może jednak? sławek się powoli gubił, ot co!

- och, kiedy chcesz, przecież są wakacje i teraz mam całe dnie wolne. - wyjaśniła. cóż chyba raczej nie krępowała się nagości, bo przecież musiała być profesjonalna w tym co robi, a profesjonalista nie krępuje się takich rzeczy jak nagość. - ciekaw? przekonasz się nie długo. - odparła melodyjnym głosem i wodziła oczami po jego sylwetce, chyba nawet zastanawiała się jak go narysuje.

- zróbmy to teraz - jakaś babcia przechodząca obok zrobiła zgorszona minę, bo pomyślała że proponuje emily seks. cóż, tesli by chciała to też mogło być w pakiecie, sławomir z tym problemu nie miał. za to sławek miał teraz oczy kota ze szreka, standard.
- widziałaś jej minę? - jednak jego proszący wyraz twarzy się rozpłynął w powietrzu kiedy zaczął się śmiać z tamtej babuni xd

roześmiała się dosyć głośno, gdy zobaczyła właśnie tą babunię. - o tak, miała ochotę zdzielić cię moherem bo to zabrzmiało co najmniej jakbyś proponował mi seks, w sumie to prawie jak seks, tyle, że jedynie ty będziesz się rozbierał a ja będę podziwiać. - wymruczała. - więc zróbmy to teraz. - szarpnęła go lekko za koszulę i poszli do niej i odnajdziesz jej dom cnie. :d