Riverside Park

- to dobrze - też się uśmiechnęła, może będzie miała z kim imprezować w wakacje. - w sumie to zaproponowałabym ci, żebyśmy poszli na kawę, ale - spojrzała na swój mundurek. - w tym stroju to trochę obciach. chyba, że mogę cię zaprosić na kawę do siebie, może nawet rozszyfruję ekspres do kawy!

Zaśmiał się. - chętnie Ci pomoge go rozszyfrować. xdd

- to dobrze, może go nie zepsuję - i poszli, zacznę.

siedziała sobie na schodkach, i pewnie piła kawę ze starbaksa. nudziło jej się okrutnie i nie miała żadnego zajęcia, więc pewnie rozglądała się po ludziach. tyle.

miał pewnie wyrzuty sumienia z powodu tego seksu! także jakiś czas się do niej nie odzywał. a tu puff, spotkał ją, och. - cześć. - odparł cicho stając naprzeciwko niej.

spojrzała się na niego, i zaciągnęła się papierosem. nie miała żadnych problemów, tylko dlatego, że się z nim przespała. ale faktem było to, że jednak on się do niej nie odzywał, więc pewnie trochę na niego była zła. spojrzała się w bok, i wstała, otrzepując swój tyłek. - oh, vince, cześć, co ty tu robisz? - zapytała, patrząc na niego.

- właściwie to sam nie wiem, chyba spacerowałem... - wyjaśnił i olivia mogła usłyszeć ten niepewnym ton jego wypowiedzi. chyba był wkurzony na siebie, że ot tak po prostu znów zaczynał się dopuszczać kontaktów fizycznych z dziewczynami, bo przecież musiał być najlepszy an studiach i w firmie, żeby zostać szefem i nic nie mogło go rozpraszać. :d

- ah, no tak. nie odzywałeś się od tamtego wieczoru. coś się stało? - zapytała, bo chciała wiedzieć, nawet jakby to miała być najgorsza prawda na świecie, cóż. uśmiechnęła się do niego słabo, pewnie pomyślała, że nie chce jej znać, czy coś w tym stylu. była więc teraz bardzo niespokojna, zaciągnęła się papierosem, a zapalniczką zaczęła się niecierpliwie bawić.

- w zasadzie to nic. - odparł wkładając ręce do kieszeni i nie spokojnie się rozglądając. - po prostu żałuje, że to zrobiliśmy. - olivia mogła to odebrać tak jakby była zła w łóżku, albo coś, ale vincentowi wcale o to nie chodziło, po prostu był pracoholikiem i to było dla niego najważniejsze, a nie jakaś tam miłość czy coś.

okej, i teraz kompletnie się zdezorientowała. szczęka jej opadła i pewnie wbiła wzrok w swoje buty. nie wiedziała co ma powiedzieć, była wściekła, wykorzystał ją i to był fakt numer jeden. faktem numer dwa było to, że nienawidziła go za to na całej linii. zgasiła w milczeniu papierosa, i tylko westchnęła. - aha, dzięki za łóżko, było miło, a teraz spierdalaj z mojego życia? dzięki, że mnie wykorzystałeś. - wymamrotała, i wzięła swoją torebkę ze schodków, i płacząc już teraz, wyminęła go.

biedny vincent oniemiał, bo nie wiedział o co jej chodzi, tzn nie przewidział tego, że olivia zinterpretuje jego słowa inaczej niż on. po za tym to olivia go sprowokowała do seksu bo on pierwszy nie dobierał się do niej. zapewne poszedł za nią, bo serio aż go coś w sercu ruszyło gdy zobaczył, że płacze i uchwycił ją za ramię. - jezu olivia chyba nie pomyślałaś że chodziło mi o to, że byłaś kiepska w łóżku lub, że jesteś brzydka lub coś? - zapytał, dla jasności.

spojrzała się na niego, czuła się totalnie teraz poniżona. zaśmiała się przez łzy, całkiem żałośnie, i wbiła wzrok w swoje buty. łzy spadały na beton, a ona coraz bardziej szlochała. spojrzała się w końcu mu prosto w oczy, nie chciała go już więcej widzieć. - chodzi o to, że mnie do jasnej cholery wykorzystałeś. nawet nie wiesz jak się teraz czuje, i nie masz nawet pojęcia, jak mnie teraz poniżyłeś. dzięki, za miłe popołudnie, vincent. - powiedziała płacząc, i wytarła rękawem łzy, rozmazała się totalnie. objęła się w talii rękoma i odsunęła się od niego.

jak zwykle biedny vince dostał po głowie...zrobiło mu się cholerni głupio bo teraz olivia miała go za jakąś męską świnie, albo i gorzej, a on wcale taki nie był, tzn bynajmniej jemu się tak wydawało. - wykorzystałem? to ty się do mnie kleiłaś po za tym wcale nie protestowałaś więc nie nazwałbym tego wykorzystaniem. - wyjaśnił chłodnym tonem i wzruszył ramionami.

wytarła łzy, i wzruszyła ramionami. - przecież do jasnej cholery mogłeś mnie od siebie odepchnąć, jeżeli tego nie chciałeś. i co, moja wina, że teraz tatuś jest pewnie na ciebie zły, że zepsułam ci drogę do tej pieprzonej kariery? nawet nie wiesz, jak się dzięki tobie głupio czuję. po raz pierwszy ktoś odważył mi się powiedzieć, że żałuje. cholera jasna. - mruknęła nawet na niego nie patrząc i pewnie wbiła wzrok w swoje buty, nie chciała się na niego patrzeć. nie obchodziło ją to wszystko.

pewnie miał ochotę zapaść się pod ziemię bo fakt to było głupie, że powiedział, że żałuje, ale dostał reprymendą od ojca i musiał to powiedzieć, po prostu musiał! - nie zepsułaś mi drogi do kariery, po za tym nie żałuje tego, że się z tobą przespałem dlatego, że byłaś kiepska, tylko dlatego, że nie mam czasu na spotykanie się z dziewczynami. - praca, praca, praca to było dla niego najważniejsza, chyba olivia zdążyła to zauważyć nawet.

zaśmiała się całkiem żałośnie. - czyli co, przegrałam z twoją pracą? wybacz, ale ty masz niezdrowo pokopane w głowie, jeżeli dla ciebie ważniejsza jest praca, od tego, żeby się wyluzować. nie rozumiem cię, jesteś dla mnie jak z jakiegoś marsa. - warknęła do niego, okej, znienawidziła go w tej chwili już za to, że to nie dziewczyna inna była dla niego ważniejsza, tylko że ta cała jego praca. westchnęła więc cicho. - czyli co, mamy się nie spotykać tylko dlatego, bo twój tatuś kazał ci się zaharowywać na śmierć? to oby tak dalej, zobaczymy cię w szpitalu, gratuluję wyboru! - powiedziała całkiem ironicznie, i podrapała się po ramieniu.

kocham ją. :d
- nie przegrałaś, nie byłaś nawet w tej samej kategorii. - pewnie była w kategorii rzeczy i ludzi zakazanych...no bo przecież ojciec nie był zadowolony z tego, że vince z kimś się spotyka. po za tym faceci są z marsa a kobiety z wenus dlatego siebie nie rozumieją. - tak, ważna jest dla mnie praca i mój ojciec nic mi nie kazał sam dokonałem takiego wyboru. - to co z tego, że spełniał ambicje ojca, starał się o tym nie myśleć w taki sposób.

miała ochotę go palnąć w łeb za takie gadanie, teraz totalnie ją zdenerwował, tylko dlatego, że wybrał pracę, i wolał siedzieć w jakiś beznadziejnych papierach niż siedzieć z nią i dobrze się bawić. trzeba mieć w końcu jakąś rozrywkę, no cóż, to że się popłakała, no to nic, teraz była wkurzona. - ja pierdolę, vincent, opanuj się do cholery, masz już 20 lat i zachowujesz się jak dziecko, słyszysz w ogóle co ty mówisz? praca ważniejsza jest od tego, żebyś to TY do jasnej cholery dobrze się czuł i żebyś miał przyjaciół, co? ja pierdolę, co ty odpierdalasz! - krzyknęła w końcu, okej, teraz bardzo na niego krzyczała, może chciała, żeby się otrząsnął w końcu i się sam posłuchał xd

vincent był zapatrzony w prace i nie wiem czy uda się olivi ot tak zmienić to, ale niech się stara. :d - tak mam dwadzieścia lat i były lata kiedy bawiłem się i znajomi byli dla mnie najważniejsi, teraz to się zmieniło, muszę ułożyć sobie jakoś życie i nie pozwolić na to, żeby ojciec wstydził się mnie, dlatego to robię, dlatego pracuje i nie zważam na to czy mam znajomych czy nie mam. - uzasadnił wszystko i wzruszył na koniec ramionami. może vincent miał jakiś poważny kompleks, bo skoro jego matka odeszła od ojca to bał się, że jakaś dziewczyna zrobi z nim to samo.

- ja pierdolę, masz 20 lat, i powinieneś się sam posłuchać! mówisz jak swój własny ojciec, wiesz, ja mimo wszystko, jak moi rodzice sprzeciwiali się bym została aktorką, uciekłam z domu, razem z moją młodszą siostrą, i po prostu nie odzywałam się do nich przed dobre dwa lata. uznałam, że po prostu skrzywdzili by mnie narzucając mi to, bym została jakąś dobrą i poważaną architektką, i żebym skończyła dobre studia. sama jestem tego najlepszym przykładem. jesteś pod jego wpływem, opanuj się! - zaczęła jeszcze bardziej krzyczeć, jakby serio chciała go zmienić, a może i chciała, w końcu to był jej po części cel życiowy!

- może będę jak mój ojciec, nie wiem, jejuuuu myślisz, że nie próbowałem kiedyś tego rzucić i wrócić do dawnego życia? próbowałem, próbowałem nawet być z dziewczynami, ale za każdym razem prześladowała mnie ta okropna myśl, że każda dziewczyna rzuci mnie podobnie jak moja matka rzuciła mojego ojca. dlatego zająłem się pracą to najbezpieczniejsze wyjście. - wytłumaczył jej i miał ochotę się zalać, zalać i zapomnieć wszystko, och.

- vincent, do cholery, nie to, nie jest najlepsze wyjście. najlepszym wyjściem jest szczera rozmowa z ojcem, albo ze mną. chyba lepiej ze mną. boisz się, że gdybyśmy byli razem, po prostu bym cię zostawiła? jej, no wybacz, ale taka nie jestem. jeżeli na kimś mi zależy, to już do końca, staram się żeby to wyszło. cholera jasna, vincent. zależy mi na tobie, jako nawet na przyjacielu! - powiedziała w końcu, okej, to powinno go już ruszyć, serio, ona nie często miała takie wyznania. - zależy mi, i nie chcę żebyś się zmarnował. na prawdę. trochę rozrywki nikomu nie zaszkodzi. tym bardziej tobie. - powiedziała i położyła ręce na jego ramionach.

ależ się rozpisałaś. :d
- nie potrzebuję uzewnętrzniać się przed nikim. - odparł chłodni i ulokował znów dłonie w kieszeniach. wstyd mu było przyznać, że jemu też zależało na olivii. cóż, pewnie ruszył tylko przed siebie bez słowa, potrzebował alkoholu, dużo, dużo alkoholu.

nie musiała już za nim lecieć, skoro wybrał inną drogę, o cóż. ale i tak zaraz poszła za nim, ale go nie goniła, szli w tą samą stronę, będzie dzisiaj pewnie długa rozmowa z siostrą. i poszła do domu. jou.

Siedziała pewnie na tych schodach, co Ci ludzie na zdjęciu siedzą. Przeglądała jakiś magazyn czy coś.