robbie i emma a właściwie to już tylko robbie.

- czyli że niby mam ci masować brzuszek przez tydzień za marne dwa pudełka lodów? o nieee, żądam zapłaty z góry! - powiedziała niepocieszona. chcoiaż nie. właśnie że była pocieszona, bo spodobało jej się to masowanie i tylko udawała że nie chce go masowac. cóż...

- nie dostaniesz zapłaty z góry, muszę widzieć efekty, nie będę płacił za kota w worku. - odparł. on to dopiero umiał robić interesy. prócz lodów mógł dorzucić jej super noc z super samcem czyli nim. :d pewnie byłaby zadowolona. ale o tym seksie sobie tylko ot tak pomyślał.

ojej, bardzo by była zadowolona. tylko później pewnie miałaby problem z oddzieleniem seksu od prawdziwych uczuć. jeju7, przeciez sporo czasu już ze soba mieszkają a do tej poty nic takiego sie nie wydarzyło, to było aż dziwne!
- nie lubię cię, nawet nie dajesz żadnej zniżki pracowniczej na towary w twoim sklepie - powiedziała ze smutną miną, co z tego że robbie ani nie miał, ani nie był zadnym sklepem?

do niczego nie doszło między nimi bo robbie był odpowiedzialnym chłopakiem! cnie
- nikomu nie daje ulg, ani dziewczynom które lubię, ani dziewczynom które mi się podobają. - wyjaśnił, zastanawia mnie tylko to do której kategorii dziewczyn zaliczył emmę.

- tak, rozumiem że mnie lubisz - w ogóle wstała i straciła nad soba panowanie jakby, miewała takie stany, ale ją rozumiemy, mieszkała w końcu z robbiem. i zaczęła się miotac po pokoju zbierając jego ciuchy i pod nosem złorzecząc pod adresem robbiego. bo ją wkurzył xd

zapewne zauważył, że się wkurzyła bo zawsze kiedy była zdenerwowana to wykonywała jakieś domowe zajęcia. :d tym razem zbierała jego ciuchy. zapewne podszedł do niej i przejechał delikatnie dłonią po jej ramieniu. - ej nie gniewaj się na mnie co? - odparł.

- czy ja wyglądam na zdenerwowaną? wcale się na ciebie nie gniewam, dlaczego tak sadzisz? - wyrzuciła z ust słowa niczym karabin maszynowy pociski. była zdenerwowana, teraz juz na pewno musiał wiedzieć i biła się w myślach w pierś że mozna czytać w niej jak w otwartej ksiązc. rzuciła ubrania robiego na krzesło jakieś i zaczeła je składać. - zawsze wszystko rozrzucasz. - dodała jeszcze, może chciała zatuszować powód swojej nerwowości.

- zawsze sprzątasz jak się denerwujesz i dostajesz słowotoku. znaam cię. - odparł z uśmiechem, wcale mu nie przeszkadzało to, że się denerwowała bo wtedy uroczo wyglądała. a potem znów usiadł na kanapę i zrzucił z niej sterte swoich ciuchów. - och, nie nie poradzę na to, że nie mam czasu na składanie swoich ubrań. - wyjaśnił.

- a potem ja sprzatam, i WIEM że uwazasz że jestem urocza kiedy się denerwuję ale to wcale NIE jest urocze kiedy muszę sprzątać twoje ubrania! współczuję twojej przyszłej żonie, gorąco jej odradzam zamieszkiwanie z tobą! - warknęła i poszła do jego sypialni umieścić w szafie to, co poskładała. może i była trochę pedantką więc niby to racjonalny powód jej złości, ale można się chyba było domyślic że udaje, tym razem.

- kłamca, kłamca, kłamca. - odparł wchodząc za nią do pokoju i opierając się o futrynę drzwi. - co cię tak na prawdę trapi moja mała emmo, hm? - spojrzał na nią, nawet troskliwym wzrokiem i uśmiechnął się. i tak wiedział, że blefuje z tym, że zdenerwowanie dotyczy tylko sprzątania!

odłożyła z namaszczeniem jego ciuchy na łóżku a potem ruszyła przez pokój jak jakiś lodołamacz żeby w końcu tam dojśc i zacząc pukac go placem w pierś dla podkreslenia swoich słów:
- z tego co wiem - mrugnięcie - to ani twoja - puknięcie - ani mała - i drugie puknięcie. - a potem wróciła do segregowania jego ubrac, co chyba przyprawi ją o zawal bo musiała najpierw wyciągnąć z półki jakieś brudne skarpetki, fujfuj.

- nie denerwuj się tak. złość piękności szkodzi...mała. - uwielbiał ją tak nazywać, dla niego było to wręcz pieszczotliwe, ją to denerwowało. - no powiedz co cię gryzie, dostałaś w końcu pierwszy raz menstruacji czy jak? - dobra, teraz się zbijał, ale już taki był cnie.

a emi się już gotowała w środku. nie, właściwie była bliska płaczu.
- sam sobie układaj - rzuciła te jego ciuchy z powrotem na łóżko, ale energicznie, tak, że w efekcie wszystkie znowu były zmiętolone jakby psu z gardła wyciągnięte. i wymaszerowała z pokoju w celu zamknięcia się w swoje sypialni i zakopania w swoim kocu. i myślenia w stylu 'ale jestem pieprznięta, zakochałam się w swoim przyjacielu w którym do tego się kocham. powinnam kiedyś przyjść do niego do łózka zamiast sie tak zachowywać'. i tym podobne.

kompletnie nie wiedział o co jej chodzi! przecież sobie z niej tylko żartował. zapewne zebrał ciucy tak jak leżały i wrzucił do szafy, jak widać nie należał do pedantów. ale od razu zaznaczę, że wiedział co to szczotka, pasta, woda i mydło. :d zapewne po chwili ruszył w stronę jej pokoju i zapukał delikatnie do drzwi. - po pierwsze: zostawiłaś lody w moim pokoju, po drugie: o co ci chodzi i po trzecie: jeśli masz zamiar płakać w poduszkę to lepiej wypłacz się w moję ramię. - odparł. jeju, kocham go.

- po pierwsze zjedz sobie lody, po drugie nie wazne i po trzecie idź sobie - tak tak, własnie miała zamiar ryczeć w poduszkę. już nawet była na etapie zakopywania się w warstwach pachnącej pięknie pościeli. w końcu to jej, trzymała w łóżku poduszeczkę z lawendą.
chwilę jednak tak leżała, a wiedziała że robbie tak sobie nie pójdzie i nagle stwierdziła że w sumie to potrzebuje jego towarzystwa. - okej, no to wejdź - powiedziała już duzo ciszej, ale myślę że robert mógł bez problemu usłyszeć te słowa przez drzwi.

oczywiście, że stał tak pod drzwiami jej pokoju i wcale nie miał zamiaru ot tak odpuścić, to chyba było oczywiste. a gdy emma pozwoliła mu wejść to wszedł bez słowa, ze skruchą i pokorą, bo zastanawiał się czy może przez niego nie czuje się tak fatalnie. usiadł pewnie na skrawku łożka i nerwowo miętolił jej kołderkę. - co się stało? - zapytał w końcu.

zastanawiała się co mu powiedziec. w końcu wymyśliła coś mega głupiego, ale postanowiła że lepiej powiedziec mu to, niz prawdę.
- okropnie wyglądam - mruknęła. no tak, rozmazane oczy, właściwie pół twarzy czarne od tuszu i opuchnięta, czerwona buzia. nie wyglądała jak dziewczyna marzeń.

- fakt, pół godziny temu wyglądałaś lepiej i bylaś w znacznie lepszej formie. - odparl pół żartem pół serio. - ale serio płaczesz z tego powodu, że niw wyglądasz teraz w porządku? - bo jeśli tak, to robbie pewnie weźmie ją za płytką. :d

- nie wazne z jakiego powodu teraz płacze, robbie - odwróciła się tyłem, bo co miała mu powiedzieć? 'od kiedy zamieszkaliśmy razem to wącham twoje ciuchy i generalnie kocham się w tobie jak jakaś fanatyczna wariatka zamiast się po prostu przyjaźnić' ? poprawiła sobie tylko kołdrę i cichutko płakała, jej, to smutne. zawsze sie ta zakochuje jak ona.

zapewne zbliżył się do niej i masował ją delikatnie po pleckach. - oczywiście, że ważne. - odparł czule, pewnie emma się rozpływała gdy tak do niej mów. - powiedz co się dzieje mała, nie możesz się ot tak zamknąć w sobie. - wyjaśnił jej i ułożył głowę, a w zasadzie brodę na jej ramieniu, zapewne czuła jego ciepły oddech na swojej szyi.

rozpływała się to mało powiedziane! aż ciarki ją przeszły po plecach kiedy zaczął jej je masować.
- nie mogę ci powiedzieć, to głupie. poza tym pewnie mam pms, cała zagadka - przetarła oczy, bo jak mogła być smutna kiedy był tak blisko? mogła czuc ten jego oddech, to prawie jakby się cos w końcu ruszyło!
biedna emi.

to sobie jeszcze pogawędzili i robbie poszedł spać bo i ja idę. :d

No to emma obudziła się o trzynastej, włożyła na siebie jakis tiszert, o ironio, polówkę robbiego która dawno temu przywłaszczyła i pewnie teraz siedziała taka niepozbierana ze śpiochami w oczach przy kuchennym stole i piła czarną kawę. indżoj ;d

a robbie obudził się pewnie wcześniej, ale dopiero teraz postanowił wyjść łaskawie z pokoju. wyglądał nie najlepiej, miał podkrążone oczy i w ogóle był jakiś blady, biedaczek... pewnie ten deszcz i wczorajsza pogoda na niego źle podziałały i przeziębił się. więc wyszedł z pokoju w jakimś dresiku i polówce, a na swoich ramionach miał koc w kratę, którym był opatulony. :d mimo złego samopoczucia wyglądał uroczo. - czeeeść. - odparł leniwie, gdy wszedł do kuchni.

kiwnęła głową na znak że usłyszała jego cześć i wytarła reką mojkre od kawy usta. emma czuła sie jak kupa, ale raczej psychicznie niż fizycznie, robbie za to wyglądał na chorego, i to w sumie bardzo xd
- jesteś chory - powiedziała, bo przecież nie zacznie znowu tych farmazonów o swojej platonicznej miłości i takich tam. więc po prostu dalej siedziała na ich wysokim stołku i machała długimi nogami.