Central Park

pewnie tak i bedzie musiała się nim zajmować, bo go kocha <3
- robbie, nie rób mi pieprzonej nadziei, musze się odkochać i mi tego nie utrudniaj, dobra? - zmarszczyła brwi, i zaczęła płakac, ale w deszczu nie było tego widać i kochała w tej chwili boga za to że zesłał deszcz. i nadal obejmowała się ramionami, nawet z rozpaczy przykucnęła </3

był cholernie zły na siebie, cholernie zły, że nie zauważył tego wszystkiego i że nie zapobiegł temu. ale zaraz, zaraz, inną dziewczynę pewnie by wyśmiał i olał, ale nie emmę, nie mógł tak po prostu odejść, coś go trzymało przy niej, coś kazało się nią opiekować i czuwać nad nią... tak przeszło mu to wszystko przez myśl, a może to była miłość? tyle, że nie wiedział jak nazwać to uczucie. - nie robię ci nadziei, po prostu mówię co czuję i myślę w tej chwili. - odparł patrząc na nią z góry.

- nagle w pięć sekund uświadomiłeś sobie że jestem całym twoim światem i że mnie kochasz. sory robbie, ale muszę to powiedziec: pierdol się. nie mam mnie dla ciebie, przynajmniej z miesiąc. prześpię sie z kims, włduję trochę, potem się uspokoję i dam sobie spokój. i moge znowu prać ci śmierdzące skarpetki - westchnęła. na prawde chciała taki plan wprowadzić w życie.

- nie powiedziałem, że cię kocham tylko, że mi zależy. to jest zasadnicza różnica moja droga. po za tym nie możesz się przespać z kimś kogo nie kochasz ten pierwszy raz powinien być z kimś na kim ci zależy i wcale nie mówię tu o sobie. - wyjaśnił od razu, kurde, serio nie chciał, żeby odchodziła.

- bede spac z kim sobie zazycze, może byc nawet na narkotykowej imprezie hdzie będzie mnie rysowac domorosły malarz kiedy będę sie pieprzyć z jego brzydkim kolegą, nie obchodzi mnie to już, nie kapujesz? nie wytrzymam z tobą w jednym domu, nie wytrzymuje już teraz jest mi przykro gdy na ciebie patrze, to jest choler jasna za trudne jak na mnie.
teraz słucham blanta ju ar bjutiful

- emma, spójrzmy prawdzie w oczy... bałabyś przespać się z kimś nieznajomym, a co dopiero z brzydkim kolegą domorosłego malarza. - wyjaśnił, może nawet była w tym nutka kpiny, ale miał nadzieje, że emma jej nie wychwyci. - a myślisz, że mi jest łatwo patrzeć jak cierpisz? mam teraz poczucie winy, że się we mnie zakochałaś. - wymamrotał.

- pieprzysz, to nie twoja wina że jakaś gówniara się w tobie kocha i chce szykować śniadanka! - powiedziała niezadowolona, bo o to wszystko winiła wyłącznie siebie. toszeczkę szlochała, ale nie dużo, bo nie chyciała zeby robbie to widział, na sczzescie makijaż i tak już miała rozmazany. przez niąchce mi się płakac </3

- tak to moja wina, bo nie zauważyłem tego. jezu a ja przyprowadzałem jakieś dziewczyny do domu, jak ty musiałaś się potwornie czuć! przepraszam... - nawet śpuścił głowę, bo teraz to dopiero było mu cholernie głupio, bo on wbrew pozorom strasznie wrażliwy był.

wstała, i mocno chwyciła jego twarz za brodę, zdecydowanie, nietypowo dla siebie mimo wszystko.
- nie bądź mięczakiem, musisz być silny robbie. nie możesz się zadręczać bo cie kocham... - jej uścisk oczywiście stopniowo słabł. - to wyłącznie moja sprawa i problem wiec przestań do jasnej cholery, okej? - zdjęła uwierające obcasy z nóg i zaczęła iść do domu, bo przeciez jezu, co mogła mu powiedziec więcej? była zła na siebie, mogła wykorzystać jego pocałunek i wyg;ciągnąć z tego tyle, ile da radę.

w sumie wisiało mu to czy wyszedł na mięczaka czy nie i tak w oczach emmy był kretynem, którego kochała, ale i tak kretynem. pewnie stał tak jak ciota na środku i mókł i dobrze, że padało bo i jemu zbierało się na łzy, ale był facetem i musiał to jakoś opanować. pewnie ruszył za emmą, ale nie miał zamiaru jej zatrzymywać. - idziesz do domu? - bo przecież mieszkali razem, mogli tam też razem iść, po za tym o tej porze było niebezpiecznie.

odwróciła głowę i zatrzymała się.
- okej. chcę jeden raz. dasz radę? - zapytała i kiedy do niej doszedł wzięła go za rękę. potem stanęła przed nim, wspięła nie na bosych stopach i położywszy dłoń na jego karku pocałowała go, musiał wiedzieć że to pocałunek, chociaż ledwo go dotknęła, przecież jednoczesnie płakała. a potem opadła z powrotem na pięty.

nie ważne jak krótki był ten pocałunek, muśnięcie czy buziak, ważne, że robbiemu było cholernie dobrze w tej chwili, pewnie emmie też. - jesteś nie odgadniona emma. - bo taka była prawda, mimo, że wydawała się nieskomplikowaną dziewczyną, dla robbiego była zagadką. a potem sam przyciągnął ją do siebie i pocałował jeszcze raz, bo skoro jutro miała się wyprowadzić i odejść z jego życia na jakiś czas to musiał ją zapamiętać.

praktycznie do niego przylgnęła, jakby chciałą się nauczyć go na pamięć. ręce na jego karku przylegały do jego skóry tak mocno, że mogło go to nawet bolec, ale pewnie nie czuł bólu. płakała, a jednocześnie czuła że spełnia się jakiś tam jej sen, marzenie. całowała go tak jak jeszcze nikogo, bo do nikogo nie żywiła uczucia tak czystego i nieskażonego pieniędzmi czy jakimiś innymi pierdołami. pewnie wyglądali jakby mieli się zjesc, psuję natrój. może poopisuję co robiła z jzykiem. otóż poczatkowo go nie używała, a potem w sumie wsunęła mu go do buzi i przesuwała nim po jego podniebieniu, na przykład.

zapewne błądził zimnymi dłońmi, gdzieś pod jej bluzką, po jej plecach, zataczał pewnie jakieś dziwne kształty, ślaczki, zygzaki. taki miał odruch jak kogoś całował cóż. zapewne czuł jak łzy spływałą jej po policzkach, przecież byli tak blisko siebie, pewnie miał ochote je otrzeć, ale teraz całym sobą oddawał się pocałunkowi. ja natomiast nie będę opisywać w jaki sposób manewrował językiem, dodam tylko, że był świetny w tym manewrowaniu i emma mogła to nareszcie poczuć.

hihihih <3
kiedy oderwali się od siebie żeby zaczerpnąć oddechu, ona w końcu zrozumiała co ten pocałunek znaczy i było jej jeszcze gorzej. jakby jej powiedział 'żegnaj' w najsłodszy sposób jaki mogła sobie wyobrazić. zakładamy że do nich z CP nie było daleko i w takim razie wyswobodziła się z jego objęc i z poczatku powoli, a potem coraz szybciej pobiegła do domu. nie miał dla niej znaczenia że to ruch kompletnie pozbawiony sensu, po prostu biegła, mimo że wolno, bo nie była dobrym sportowcem i głośno szlochała raz po raz próbując otrzeć swoje łzy. w nosie miała tyle gluta że szok! : D pewnie robbie zastanie ją śpiąca, w samej bieliźnie bo tylko zrzuci z siebie mokre ciuchy i zakopie się w swojej pościeli. może byc jeszcze wersja hardkor i ona ukradnie mu pościel albo pójdzie spać u niego!!!

to tak krótko mówiąc robbie pozwolił jej pójść samej do domu, a sam powoli szedł w jego stronę, ale zamiast pójść spać to siedział w kuchni i sączył jakiś mocny alkohol, miał wyrzuty sumienia i jou.

Więc odrej sobie siedzi na gołej trawie bez koca ani innych dupereli, i rysuje jak zwykle. Jak zawsze wygląda świetnie, ale nawet o tym nie wie, bo myśli że jest najbrzydszą dziewczyną w ny. I w ogóle się nudzi.

/odri a nie odrej ;p

/ ja mówie odrej ;d

no dobra, cp to troche oklepana rzecz, aczkolwiek autumn jak na nowojorczankę przystało siedziała teraz gdzieś na granatowym kocyku i czytała harper's baazar na zmianę z jakąś ssającą francuską literaturą.

no oklepana ale jak tu mamy ze dwa parki xd milagros luv
oscar na którego notabene jestem napalona po smakach miłości spacerował sobie z wózkiem w którym miał kuzyna ojezu haha spoko i generalnie to dziecko spało, może umarło, ale oskarowi to nie robiło & w końcu mu się znudziło więc postanowił posadzić swój szanowny tyłek gdzieś, bo w zasadzie ile można chodzić, no ile. zmrużył oczy przyglądając się autumn której kocyk ładnie wyglądał.
-hmm, cześć, mógłbym przysiąść? nie mam kocyka :cc

no, lowciam ją ostatnio. może umarło... xd
właściwie to autumn wcale go nie usłyszała, bo słuchała jakiegoś energy 2008 ze swojego ajpoda xd nie, to był jednak lenny kravitz, aczkolwiek szybko zauważyła wózek. a zaraz potem oscara i wózek. zmarszczyła mocno brwi i zaraz uniosła kąciki ust do góry. - twoje? - zaciekawiła się, klepiąc na miejsc obok. właściwie to nie lubiła dzieci, ale oscar wyglądał uroczo z niebieskim wózkiem ;d

usiadł więc obok, zostawiając wózek nad sobą, bo był pewnie wyższy niż siedzący oskar. w sumie to trochę sprzyja kompleksom, well. - nie, skąd - zaśmiał się, bo wyobraził sobie siebie w ciąży, a potem przy porodzie. - na szczęście nie moje - dodał jeszcze żeby zabrzmieć bardziej pewnie, bo jak się chichrał to trochę jak dżart brzmiało, no wiesz. - siostry. nawet nie wiem jak się nazywa xd

i ja ide, ale dokończymy, bo będę później, tylko idę w kino ;d luv

siedział sobie gdzieś na ławeczce i czytał powiedzmy, że williama szekspira. bo szekspir to oczywiście lektura dla ambitnych i niesamowicie wrażliwych ludzi. co prawda było to `romeo&juliet`, bardzo wzruszająca historia, nieprawdaż? -miłość, na oko łagodna, w istocie bywa jak pantera głodna! i chociaż ślepa, drogi przyjacielu, najkrótszą drogą podąża do celu.- wzruszył się tym niesamowicie i aż wyrecytował na głos. ;3